نتایج بالینی جراحی آب‌مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن به همراه کارگذاری لنز داخل چشمی در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه‌بسته مزمن

هدف: ارزیابی میزان تاثیر عمل جراحی آب‌مروارید به روش فیکوامولسیفیکاسیون و قرار دادن لنز داخل چشمی اتاق خلفی (PCIOL) بر روی فشار چشم (IOP)، میزان مصرف داروهای ضد گلوکوم و حدت بینایی در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه‌بسته مزمن (CACG) و آب‌مروارید هم‌زمان. روش پژوهش: بیماران واجد شرایط به طور متوالی وارد این مطالعه شدند. همه بیماران تحت عمل جراحی آب‌مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن و کارگذاری PCIOL به روش یکسان قرار گرفتند. بیماران حداقل به مدت 6 ماه پی‌گیری شدند. IOP، تعداد داروهای مصرفی ضد گلوکوم و حدت بینایی قبل و پس از عمل اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: مطالعه بر روی 23 بیمار شامل 14 مرد و 9 زن با میانگین سنی 2/7±9/67 سال (80-55 سال) انجام شد. میانگین تعداد داروهای مصرفی قبل از عمل 81/0±87/1 بود که 6 ماه پس از عمل به 05/1±87/0 کاهش یافت (001/0P=). قبل از عمل همه بیماران از داروهای ضد گلوکوم استفاده می‌کردند ولی در آخرین پی‌گیری، 11 بیمار (8/47 درصد) نیازی به داروی ضدگلوکوم نداشتند. متوسط IOP قبل و 6 ماه پس از عمل 64/3±78/16 و 29/2±08/14 میلی‌متر جیوه بود (008/0P=). IOP همه بیماران در آخرین پی‌گیری، با یا بدون مصرف دارو، کم‌تر از mmHg 22 بود. میانگین حدت بینایی بیماران قبل از عمل 32/0±01/1 لوگمار بود که پس از عمل به43/0±37/0 لوگمار افزایش یافت (001/0P=). نتیجه‌گیری: انجام عمل جراحی آب‌مروارید به روش فیکو امولسیفیکیشن و کارگذاری PCIOL به تنهایی در مبتلایان به CACG و آب‌مروارید هم‌زمان، می‌تواند موجب کنترل بهتر IOP و کاهش میزان داروهای ضدگلوکومی مصرفی شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1386؛ دوره 13، شماره 1: 42-37.